Op 28 februari 2020 ontvingen we het droevige nieuws dat Jacques Bendermacher was overleden. In onderstaand In Memoriam uitgesproken tijdens de uitvaart op zaterdag 7 maart wordt weergegeven hoe Jacques was en wat hij voor onze vereniging heeft betekend. Tijdens de afscheidsdienst heeft de harmonie in de St.Gerlachuskerk gespeeld om Jacques te bedanken.

Het afscheid als actief muzikant bij Amicitia in april 2015 was onvergetelijk. U kunt dit teruglezen onder de rubriek Nieuws (archief april 2015) van deze website.

Jacques rust zacht.

In Memoriam Jacques Bendermacher

Beste Karien, Marion, Willy en John, kleinkinderen, familie, vrienden en bekenden van Jacques Bendermacher.

Voor de laatste keer omringen we vandaag onze Jacques, der Jacques van der mèèster, of in harmoniekringen ook wel Noonk Jacques, met muziek van zijn Koninklijk Erkende Harmonie Amicitia. Precies 5 jaar geleden, in april 2015 vierden we met hem zijn 70-jarig lidmaatschap van onze vereniging. Een uniek jubileum, want Jacques bereikte deze mijlpaal niet als papieren lid, maar in het groene harnas, op zijn geliefde instrument, de klarinet. Nooit eerder in onze  verenigingshistorie bereikte iemand deze 70-jarige mijlpaal.  Reeds in 1945 stroomde hij in ons harmonieorkest in en startte onder het dirigentschap van zijn vader, mèèster Bendermacher. In 70 jaar tijd zag Jacques de kleine en eenvoudige dorpsharmonie uitgroeien tot een prachtige en bloeiende vereniging die in zijn bijzijn, zowel bij straatoptredens als concerten klinkende resultaten behaalde, waaronder limburgse en nationale kampioenstitels. Als jarenlange onderdirigent, soloklarinettist en daarnaast opleider van vele jeugdige muzikanten en in het laatste decennium vooral ook als stimulator van zijn twee musicerende kleinkinderen Sanne en Lotte, zorgde Jacques op diverse fronten heel actief mee voor die groei en bloei. Jacques was jarenlang als oudste lid, de nestor van onze harmonie, een soort van vaderfiguur, een verbinder tussen jong en oud! Jacques maakte graag met iedereen een praatje, voerde liever de dialoog dan de discussie en wist steeds met respect en waardering voor het werk van anderen zijn mening te geven en een steentje bij te dragen aan Amicitia. Naast muzikant, ook een harde werker op de achtergrond bij activiteiten van onze vereniging, met name in de harmoniezaal. Een bevlogen muzikant en zeer betrokken lid. Jacques was trots op zijn harmonie, op het feit dat hij samen met zijn broers kon musiceren en het beschermheerschap van zijn zus Fien Opreij-Bendermacher maakte de inzet van de familie voor de vereniging compleet. Trots ook op het feit dat zijn kleindochters het muzikale bloed laten verder stromen en dat schoonzoon Willy op kundige wijze de voorzittersrol op zich heeft genomen. Gepaste trots echter, Jacques liep er niet mee te koop, kon er ook in stilte van genieten. Belangrijk was ook de derde helft na de repetitie. Samen met zijn broers, maar zeker ook met zijn buurman Jef Roijen, met wie hij in 1945 startte, aan het buffet een glas bier drinken in combinatie ‘mit inne jonge.’

Wie in Banholt en omgeving de naam Jacques Bendermacher noemt, noemt ook meteen de naam van de Boemelkapel, waarvan hij medeoprichter en jarenlang muzikaal leider was. Het “Jacques inne buuttemarsj” was jarenlang met de Banholter carnaval verbonden en leeft in de herinnering van zeer velen voort. Jacques was ook bij de kapel de zachtaardige, fanatieke en betrokken leider en muzikant die zowel in goede als slechte tijden heel veel verenigingstrouw etaleerde.

Voor al zijn inzet voor de harmonie, de Boemelkapel  en de Banholter dorpsgemeenschap werd hij in 1995 bij zijn 50-jarig lidmaatschap van Amicitia Koninklijk onderscheiden en in 2015 ontving hij uit handen van burgemeester Akkermans de legpenning van de gemeente Eijsden-Margraten “Cum Amore et Vigore”, met passie en daadkracht.

Het erelidmaatschap dat hem daarna ten deel viel,  gaf hij kleur door aanwezig te zijn bij concerten en optredens, het meelopen in de broonk en het regelmatig bezoeken van de repetitie, nu als luisteraar. Het wel en wee van de harmonie bleef hij op de voet volgen en zelfs toen de gezondheid hem in de steek liet maakte hij zijn tocht naar de harmoniezaal om met name de voortgang van de verbouwing te volgen.

Nu is het tijd om echt afscheid te nemen nestor Jacques, pater familias, Noonk Jacques. Jij was trots op jouw harmonie en wij zijn blijvend trots op jouw inzet, betrokkenheid, bevlogenheid, je wijze van kartrekker-zijn zonder veel uiterlijk vertoon. Jouw naam zal, mede door je unieke 70-jarig jubileum, met gouden letters in onze verenigingshistorie opgetekend blijven en we danken jou voor je muzikaliteit en vooral jouw vrienschap, jouw Amicitia een leven lang. Rust zacht, Jacques.