Ere-instructeur Amicitia

Op maandag 9 mei 2022 overleed onze ere-instructeur Theo Lodewick. Ons klaroenkorps heeft op zaterdag 14 mei 2022 muzikaal afscheid genomen van Theo tijdens de bijeenkomst bij de crematie. Er werd bij de crematie het stuk Diamonds Sound gespeeld dat werd gecomponeerd door Theo. Ook was de slagwerkgroep van Harmonie St. Rosa uit Sibbe aanwezig die een slagwerkstuk speelden. Het was een plechtige bijeenkomst muzikaal opgeluisterd door de twee korpsen die Theo in zijn hart had gesloten. De voorzitter van St. Rose en Amicitia spraken beide bij het afscheid hun dank uit voor hetgeen Theo ondersteund door zijn vrouw Annie voor de korpsen heeft betekent.

Onderstaand In Memoriam werd geschreven door Marc Houben en geeft prachtig weer wie Theo was en wat hij voor onze vereniging heeft betekend.

Op 9 mei 2022 overleed onze ere-instructeur Theo Lodewick. Op zaterdag 14 mei nemen we diep bedroefd maar met grote dankbaarheid voor alles wat hij voor ons betekend heeft afscheid van onze ere-instructeur.  Ere wie ere toekomt, een titel die Theo in 2015 kreeg en meer dan verdiend heeft. Op 23-jarige leeftijd kwam hij naar Amicitia Banholt, om daar vervolgens 46 jaar lang het klaroenkorps te instrueren en dirigeren. Een ongelooflijk lange tijd. Wie kan er zeggen dat hij 46 jaar lang, week in- week uit, eenzelfde werkgever heeft gediend? Het voelde dan ook niet als een werkgeversrelatie. Theo, en zeker ook zijn vrouw Annie, werden leden van de groene Amicitia-familie. Vader Theo, zo werd hij meermaals genoemd en zeker ook toegezongen na weer eens een kampioenstitel te hebben veroverd.

De erelijst van het klaroenkorps uit de periode van zijn instructeurschap is immers indrukwekkend. In de jaren ’70 van de vorige eeuw bracht hij het korps van de 3^e divisie naar de 1^e divisie en in 1988 promoveerde men alweer naar de allerhoogste divisie, de toenmalige eredivisie. Het eerste Nederlands kampioenschap in de eerste divisie werd in 1989 in klankstad Kerkrade behaald. Tot die tijd had Theo het korps al 3 keer Limburgs kampioen gemaakt en Amicitia en het dorp Tebannet werden zo tot in de uithoeken van onze provincie bekend. Waar een klein dorp groot in kan zijn, werd ook op het allerhoogste niveau nog vele malen bewezen. Drie landskampioenschappen zouden nog volgen en het wereldpodium werd opgezocht. De WMC-jaren 1993 en 1997 werden nieuwe parels op de zegekroon van Amicitia. In 1997 werd zelfs de gouden pauk gewonnen, door de hoogste dagscore neer te zetten in het Roda-stadion en zelfs de wereldtitel in de marsdivisie ging naar ons klaroenkorps. In 2013, tijdens zijn laatste concours met Amicitia, werd opnieuw lof der jury gescoord en de Limburgse kampioenswimpel veroverd.

Theo maakte de ‘jongens van Tebannet’ tot graag geziene gasten op streetparades, schuttersfeesten en concoursen. Hij was een meester in het combineren van discipline met muzikaliteit en had ook oog voor de gezelligheid. Hij kon duidelijk maar ook met humor zeggen waar het op stond: “Der zeet sjuus wesjwiever”, klonk het uit zijn mond wanneer tijdens de repetitie wat veel werd gepraat.

Theo lag bij alle generaties, iedere leeftijdsgroep goed in de markt. Hij werd door jong en oud gewaardeerd en gerespecteerd in zijn aanpak en de muzikanten voelden zich diep verbonden met hem. Een succesvolle tandem, een twee-eenheid en dat 46 jaar lang. Oog had hij ook voor de gezamenlijke optredens met de harmonie. En ook hier kwam successen uit voort en wisten harmonie en klaroenkorps gezamenlijk tijdens o.a. de marswedstrijden van de muziekfederatie Limburg Zuid-West meermaals hoge ogen te gooien.

Theo liep met successen niet te koop. Hij was een stille genieter en hamerde erop dat successen uit het verleden geen garantie waren voor de toekomst. En dus moest er hard worden gewerkt en werden zaken goed voorbereid en loopfiguren talloze malen herhaald en ingeslepen. Met dit alles legde Theo, met aan zijn rechterhand tambour-maître John Munnix, de basis voor talloze successen, maar zorgde hij er ook voor dat zijn opvolger Michel Smeets kon doorbouwen op hele stevige fundamenten en dat resulteerde in een lofwaardig WMC-optreden in 2017. Theo was er uiteraard bij, nu vanaf de zijlijn, maar hij genoot volop van ‘zijn’ club.

Muzikaal gezien was zijn leven een aaneenrijging van hoogtepunten en successen. Het concert des levens ging echter niet enkel over rozen. Zijn gezondheid gooide regelmatig roet in het eten, doorkruiste plannen en voornemens en wierp hem soms terug op zichzelf. Zijn lieve Annie was zowel in goede als kwade dagen zijn steun en toeverlaat en meest trouwe supporter. Ook een twee-eenheid. Bijzonder hoe zij hem steeds steunde. Dat verdient respect en waardering en ons hart gaat in deze droeve tijd dan ook naar haar uit.

Amicitia betekent vriendschap in het Latijn. Onze vereniging getuigde en getuigt van die warme en intense vriendschap; leden onderling en tussen leden en onze ere-instructeur.

Theo, jouw handen hebben heel hard voor ons gewerkt; je bracht succesvolle ritmes en melodische kleuren in onze vereniging. Je was een man waarop je kon rekenen, een verbinder, een echte verenigingsman. Nu klinkt enkel de stille trom en missen we jou, zeker ook in juli in Kerkrade, waar we opnieuw ons beste muzikale been voor zullen zetten. In jouw geest; gedisciplineerd en vol enthousiasme! Jij zult in ons hart ook dan bij ons zijn.

Dankjewel Theo voor die mooie tijd, dank voor jouw muzikale leiderschap, maar bovenal ook voor jouw Amicitia.

Banholt, 12 mei 2022

Bestuur, Beschermvrouwe,  (ere-)dirigent, instructeur en (ere-)leden en steuncomité van de Koninklijk Erkende Harmonie en klaroenkorps Amicitia Banholt