Op maandag 26 februari 2024 bereikte ons het droevige bericht dat ons erelid en oud-voorzitter, Harrie Bendermacher, ‘der Hay van der meister’  is overleden in de leeftijd van 84 jaar. Harrie was 66 jaar als bespeler van de bariton en later euphonium aan Amicitia verbonden. Daarnaast was hij van 1986 tot 2000 voorzitter van onze vereniging. Harry was  zoon van oud-dirigent Jos Bendermacher.

Daarnaast was Harrie mede-auteur van het boek ‘Amicitia 100 jaar onderweg’ en jarenlang verbonden aan de organisatie van het solistenconcours.

Met gepaste trots droeg Harrie de laatste jaren de titel erelid en was present bij nagenoeg elke activiteit van onze vereniging. Hij wist de liefde voor de muziek en Amicitia door te geven aan zijn zoon Frank en kleinkinderen Fleur en Sven en ook schoondochter Sonja is een trouw Amicitia-lid.

Een echte Amicitia-man, jarenlang een boegbeeld van onze vereniging is van ons heen gegaan. Wij zijn dankbaar voor het vele goede dat hij voor Amicitia heeft gedaan en wensen zijn echtgenote, (schoon)zoon, (schoon) dochter, kleinkinderen en overige familieleden en vrienden veel sterkte in deze moeilijke tijd. Harrie, bedankt voor jouw inzet en trouw en in het bijzonder jouw Amicitia (vriendschap).

Afgelopen zaterdag 2 maart 2024 heeft onze Harmonie de H.Mis bij het afscheid van Harrie opgeluisterd. Na de H.Mis heeft Harmonie en Klaroenkorps Harrie begeleid naar het kerkhof alwaar ‘The last post’ werd gespeeld door Glenn Lardinois.

Onderstaand het In Memoriam geschreven door Marc Houben dat werd uitsproken tijdens de H.Mis.

Beste Mien, Anja en Antonio, Frank en Sonja, kleinkinderen, achterkleinkind, familie, vrienden en bekenden van Harrie Bendermacher.

Vandaag nemen wij in onze eigen Gerlachuskerk, afscheid van Harrie Bendermacher ook wel bekend als ‘Hayke van der meister.’ De naam Bendermacher is intens verbonden met onze harmonie. Wie Bendermacher zegt, zegt Amicitia en wie Amicitia zegt, zegt ook Bendermacher. Als zoon van oud-dirigent Jos Bendermacher trad Harrie in 1951 toe tot onze harmonie. De liefde voor de muziek en de harmonie kreeg hij dus met de paplepel ingegoten. De bariton en later de euphonium waren zijn hele muzikale leven zijn vertrouwde instrumenten.

Samen met zijn broers Jacques, René en Fons vormde hij binnen de harmonie jarenlang het kwartet Bendermachers en evenals zijn broers wist ook Harry die liefde voor de muziek en Amicitia door te geven aan volgende generaties. Zoon Frank is inmiddels meer dan 40 jaar lid van de vereniging, schoondochter Sonja meer dan 35 jaar en zijn kleinkinderen Fleur en Sven spelen ook al jaren een belangrijke partij mee in de harmonie.

In 1951 stroomde Harrie de harmonie in en hij wist tot in 2017 wekelijks trouw de repetities te bezoeken en zijn muzikale beste beentje voor te zetten. Hij maakte in zijn 66 muzikale jaren mee, dat Amicitia groeide van eenvoudige dorpsharmonie tot een orkest dat ook op concourspodia hoge ogen wist te gooien. In die 66 jaren speelde Harry onder 10 dirigenten en in die tijd wist de harmonie op te klimmen naar de afdeling superieur, de huidige 1^e divisie. Vele promoties en drie Limburgse titels én een Nederlands Kampioenschap mocht Harrie als harmoniemuzikant meemaken.

Naast het muzikale lidmaatschap zette Harrie zich ook 14 jaar in als bestuurder van onze vereniging. In 1986 volgde hij immers de veel te vroeg overleden voorzitter Jo Cruts als voorzitter op en Harrie zou deze functie tot in het millenniumjaar 2000 bekleden. De grootste concourssuccessen van de harmonie vonden plaats in de tijd dat Harrie de voorzittershamer hanteerde en ook ons klaroenkorps bouwde in die tijd aan naam en faam middels klinkende resultaten. Tijdens Harrie’s bestuursperiode vond het eeuwfeest van de vereniging plaats. Van het voor deze gelegenheid uitgebrachte boek ‘Amicitia 100 jaar onderweg’, was Harrie één van de auteurs. Eind jaren ‘80 was Harrie één van de grondleggers van de huidige Hei-Op-Feesten en zelfs de naamgever van dit feest door zijn uitspraak: “Veer gunt de Hei Op um te feesten.”

Harrie liep met de successen van de vereniging niet te koop. Hij genoot er intens van, maar bleef bescheiden naar buiten toe. Hij vond het bovendien minstens zo belangrijk dat de harmonie van én voor het dorp was. Dus was het belangrijk dat er aandacht geschonken bleef worden aan de muzikale bijdragen bij kerkelijke en wereldlijke feesten, waarbij de broonk uiteraard jaarlijks een hoogtepunt vormde. Plezier beleven aan je hobby vond hij net zo belangrijk als het leveren van een muzikale topprestatie. De derde helft van de repetitie of de nazit na een concert of straatoptreden, met het bekende glas bier of ’n elske in de hand, was dus van grote waarde voor hem.

Dat plezier en muziek maken samen gaan, vond hij ook terug in zijn bijna 70- jarig lidmaatschap bij de Boemelkapel, waarvan hij mede-oprichter was. Het woord ‘boemelen’ was Harrie in de goede zin des woords op het lijf geschreven. Naast het bespelen van het instrument schroomde Harrie bij de kapel niet om ook zijn zangkunst te laten horen bij talloze optredens en concertreizen in binnen- en buitenland en hij zorgde er door het opsteken van het bordje met het woord  ‘ober’ erop voor, dat de obers de kapel niet vergaten. Harrie was talloze malen mede-organisator van kapelreisjes en feestjes.

‘Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst,’ is een gezegde dat ook Harrie praktiseerde als mede-organisator en voorzitter bij talloze solistenconcoursen. Daarbij nam hij naast de presentatie van de optredens ook het werven van sponsors vaak voor zijn rekening. Ook was hij present als er iets te doen viel aan onze harmoniezaal, ook daar werden vele uren aan gespendeerd.

Men zegt wel eens dat achter elke sterke man een nog sterkere vrouw staat. Het mag duidelijk zijn dat ook Mien besmet was met het Amicitia-virus. Het is niet op te noemen hoe vaak ook Mien met hand- en spandiensten in de zaal en bij de Hei-Op-feesten belangeloos klaar stond voor onze vereniging. Onze dank daarvoor is heel groot.

Nadat Harrie zijn euphonium aan de spreekwoordelijke wilgen had gehangen werd hij benoemd tot erelid. Met gepaste trots droeg hij die titel en was present bij nagenoeg elke activiteit van onze vereniging, zolang de gezondheid het toeliet. Tevens ontving hij voor al zijn verdiensten voor met name Amicitia een Koninklijke onderscheiding. Vandaag nemen we afscheid van Harrie en we doen dat naast woorden vooral ook met muziek die hij in het verleden zelf meermaals heeft gespeeld. Wij wensen zijn familie heel veel sterkte in deze moeilijke tijd.

Harrie, je was een groot Amicitia-man, een trouwe muzikant en gewaardeerd bestuurder. Wij gaan je aanwezigheid en support missen.  Harrie, bedankt voor jouw inzet en in het bijzonder jouw Amicitia.