Woorden schieten te kort om het afscheid van onze pastoor, een prachtig mens en onze geestelijk adviseur te beschrijven. Marc Houben schreef voor onze vereniging onderstaand In Memoriam waarmee Pastoor René Graat op een passende wijze wordt herdacht. Onderstaand tevens een kort bericht en link naar een YouTube filmpje over het optreden van Pastoor Graat tijdens het themaconcert ‘Ik hou van Holland’ als Kapelaan Odekerken.

 

IN MEMORIAM PASTOOR RENE GRAAT

Pastoor van Banholt  2008-2020

 

Beste familie, dorpsgenoten, vrienden en bekenden van Pastoor René Graat,

Niets wees er weken geleden op dat wij op Stille Zaterdag afscheid zouden moeten nemen van onze pastoor Graat. Integendeel…. Hoewel al 49 jaar in dienst voor de Katholieke kerk, was pastoor Graat, die fysiek in goede gezondheid leek,  nog altijd even gedreven in het verkondigen van het geloof en betrokken bij zijn drie parochies, in het bijzonder ook in zijn woonparochie Banholt en het bijbehorend gehucht Terhorst.  Recentelijk ging hij nog voor in de grote jubileummis van onze carnavalsvereniging en begin maart sprak hij mooie woorden tijdens de uitvaart van ons erelid Jacques Bendermacher, hetgeen nu blijkt een van zijn laatste kerkdiensten te zijn geweest.

Bijna 12,5 jaar lang was hij onze herder en voor de Koninklijk Erkende Harmonie en Klaroenkorps Amicitia tevens de geestelijk adviseur. Pastoor Graat kenmerkte zich door zijn oprechte interesse in ieder van ons en kende ieder schaapje van zijn kudde bij naam, ook als degene niet een hele trouwe kerkganger of zelfs ongelovig was. Pastoor Graat had  geen voorkeur voor naties en rassen en was ongevoelig voor rangen en standen. Hij was het voorbeeld van de Goede Herder uit de bijbel. Daarin lezen we immers ; “Ik ben de Goede Herder. Zoals een herder voor zijn schapen zorgt, zo zorg ik voor de mensen die bij mij horen. Ik geef mijn leven voor de mensen. Want ik ken hen en zij kennen mij. Net zoals ik de Vader van dichtbij ken en zoals Hij mij van dichtbij kent.”

Pastoor Graat was een mensenmens en leefde het geloof voor, niet door enkel te preken in de kerk, maar vooral ook door zich tussen de mensen te begeven, naar hen te luisteren, hen een hart onder de riem te steken, een glas bier met hen te drinken of een hapje te eten. Hij hield van feesten en tradities en vierde ze volop mee. Hij wist mensen uit te nodigen om samen kerk te zijn. “De kerk was en is immers niet van de pastoor en het kerkbestuur, maar van ons allemaal. De kerk is meer dan een gebouw, wij zijn de kerk”, zo waren zijn woorden steevast. Gemeenschapszin, samen iets doen en bereiken, daar kon hij van genieten en dat was zoals God het bedoeld had, hield hij ons steeds voor. Trots was hij dus op alle verenigingen en de vele vrijwilligers. Als muziekliefhebber had Amicitia een bijzondere plaats in zijn hart. Hij sloeg geen concert over en was ook bij straatoptredens een betrokken toeschouwer en luisteraar. In oktober bad hij in de ochtend voor concourssucces van onze harmonie, ging zelf mee naar de concoursarena in Roermond en liet, na bekendmaking van de juryuitslag, de kerkklokken luiden om het dorp kond te doen van het prachtige resultaat.

Hoogtepunt, naast de Kerkelijke hoogfeesten van Kerstmis en Pasen, was voor onze pastoor, evenals voor onze harmonie en klaroenkorps, de jaarlijks bronkprocessie op Pinksterzondag. Daar kwamen, geloof, traditie en gemeenschapszin bij elkaar en dat was en is tekenend voor onze pastoor Graat.

Onze pastoor was juist door zijn eenvoud, door het hanteren van de menselijke maat, ook als dat eens niet strookte met de regels vanuit Rome, een rijkdom voor ons dorp en onze vereniging. Hij gaf gevraagd en ongevraagd advies, steeds met respect voor muzikanten en bestuurders en zich gelukkig prijzend met zoveel muzikaal talent in zijn parochie. Iets doen met je talenten, die je van God gekregen had, daar ging het om, daarmee droeg je bij aan het geluk van jezelf en dat van anderen, zoals God het bedoeld had, zo zei hij jaarlijks tijdens de Ceciliaviering in november, daarbij doelend op de muzikanten van Amicitia en de zangers en zangeressen van Avanti.

De laatste vier weken veranderden onze levens en ook het kerkelijk leven. Vanwege de Coronacrisis werden kerkdiensten voorlopig afgelast, kwam het verenigingsleven stil te liggen en ging er ook al een voorlopige streep door de jaarlijkse Broonk en het halen van de 140^e Sint Gerlachusden. Dat alles deed en doet pijn, voor ons allen, maar zeker voor onze Goede Herder, die juist een heel persoonlijk en intens contact wilde zijn met zijn kudde, in én buiten de kerk. Wat echter bij pastoor Graat begon als een flinke verkoudheid met wat verhoging, mondde uit in het belanden op de Intensive Care van het Maastrichtse ziekenhuis.

Zijn voorbeeld volgend, heeft de ‘gemeenschap van Tebannet en Terhoorsj’  echter opnieuw saamhorigheid getoond en werd de afgelopen weken een noveen voor onze zieke pastoor gebeden vanuit ieders huis. Na afloop van die negen dagen werd het bidden en branden van een kaarsje voort gezet. Wij geloven dat dit hem zeker kracht heeft gegeven, want hij heeft op de IC gestreden voor terugkomst bij zijn schapen in het heuvelland. De berichten waren soms beangstigend en dan weer hoopvol om  uiteindelijk op zaterdagmiddag 11 april te vernemen dat Zijn God én onze God pastoor Graat bij zich heeft geroepen. In de goede week heeft onze pastoor de berg van Golgotha beklommen, daarbij zijn kruis dragend met hulp van een medisch team en gesteund door onze gedachtes aan hem en onze gebeden. Hij heeft de weg afgelegd die wij allen nog eens moeten gaan en zich op stille zaterdag overgegeven aan zijn verlosser, in wie hij, ook al kende ook hij wel eens twijfelmomenten, rotsvast geloofde. Wij zijn dankbaar voor het vele goede en het goede vele dat pastoor Graat ons heeft gegeven en trots en blij hem gekend te hebben. Wij zullen zijn Amicitia, zijn vriendschap missen en hem nooit vergeten en bidden en geloven dat het voor hem nu altijd Pasen mag zijn.

Rust zacht Pastoor Graat.

 

Banholt, 12 april 2020

Bestuur, directie, beschermvrouwe, leden, ereleden, ere-dirigent, ere-instructeur en steuncomité

Koninklijk Erkende Harmonie en Klaroenkorps Amicitia Banholt

 

 

Beste muziekvrienden,

In 2011 gaf de harmonie een concert in de harmoniezaal met als thema ‘Ik hou van Holland’. Eén van de melodieën in dat concert in quizvorm was uit “Dagboek van een herdershond.”  We kwamen destijds op het idee om de openingsscene van die serie (met in het echt kapelaan Odekerken in de hoofdrol) na te spelen, nu met pastoor Graat in de hoofdrol. Pastoor Graat was direct hiervoor te vinden. Laurent Beckers, opa van Thijs en Leonore, maakte de opnames in ‘De Sjtaeg’.  Pastoor kwam in zijn soutane (= zwarte toog welke hij nooit meer had  gedragen sinds zijn verblijf in de Congo vertelde hij) al zwabberend van een smal weggetje naar beneden en daar aangekomen zou hij met zijn fiets moeten vallen. Zo gezegd, zo gedaan….. In deze droevige tijd, tovert bijgevoegd filmpje wellicht toch weer een lach op ons gezicht en houdt het de herinnering mee levend. Ik wilde het daarom nog een keer met jullie delen.

Het filmpje kun je zien als je de volgende link aanklikt. https://www.youtube.com/watch?v=dnZBAgUic_Y

Met muzikale groet,

Marc